Ria: Welkom en dank Zahra om
hier vanavond te komen vertellen waarom en hoe je naar België gekomen
bent.
Wil je
je even voorstellen.
Zahra: Mijn naam is Zahra Al Ghrairi. Ik ben geboren in Bagdad Irak in
1997. Ik ben naar België gevlucht om te ontsnappen aan 2 oorlogen: de oorlog
van Irak en van Syrië. Noor en Bryan zijn mijn 2 zoontjes. Nu woon ik in
Veltem.
Ria: Je vertelde me dat je geboren bent in
Irak en daar tot je 9de jaar woonde. Wat is er toen gebeurd?
Zahra: In 2006
was het oorlog in Bagdad. Er waren veel doden in de stad. Ik en mijn oudste
broer stonden op een lijst om vermoord te worden. Ik weet niet waarom , ik was
toen 9 jaar oud en voelde dat ik ging sterven.
Ria: Wat hebben je ouders dan beslist te
doen?
Zahra: Ik ben
dan met mijn ouders gevlucht naar Syrië. We bleven daar tot mijn 13 jaar. Ik
ging naar school tot 13 jaar. Maar in 2011 brak de oorlog uit in Syrië. We verbleven toen in Sahnaya dicht bij
Daraya.
In 2012 zijn we terug naar Irak gevlucht.
Mijn ouders zegden: ‘als we moeten sterven dan willen we in ons land sterven’.
Ria: Zijn jullie toen terug naar Bagdad
gegaan?
Zahra: Naar
Bagdad konden we niet terug. We zijn met de bus naar Diala gegaan. Van 2012 tot
2015 bleven we daar. Ik kon naar school gaan maar ben dan getrouwd. Ik verloor
mijn eerste kindje door de stress. IS was toen in Diala. Ik hoorde veel mensen
huilen en schreeuwen alle dagen.
Ria: En toen besloten jullie opnieuw om te
vluchten. Waar naartoe?
Zahra: In 2015
zijn we gevlucht naar Turkije met de bus. We waren 3 dagen onderweg door
Koerdisch gebied. De weg van Diala tot de laatste stad van Irak is door
Koerdisch gebied. Kerkouk in het Noorden van Irak was heel gevaarlijk, want IS
was daar. We hadden geluk, want ze zagen ons niet. Anders waren we vermoord
geweest. Mijn oudste zoontje was toen 1
jaar oud en ik was opnieuw zwanger. We besloten om naar Turkije te gaan want
daar was familie. Het was in Samson aan de Zwarte Zee.
Ria: Konden jullie in Turkije blijven? Of
namen jullie een andere beslissing?
Zahra: Mijn
man is alleen naar België gekomen toen, en ik zou dan volgen.
Op legale wijze zou dat 2 jaar duren
vooraleer ik in België zou zijn. Dat was te lang want ik was zwanger. Ik ben
dan met mensensmokkelaars naar het Griekse eiland Samos gereisd. Vandaar naar
Macedonië, Servië, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland en dan België¨.
Ria:
toch wel een moeilijke beslissing om alleen met een jong kindje en
zwanger zo ver te reizen naar een ver land met heel veel hindernissen. Hoe is
die reis verlopen?
Zahra: De reis
over zee was heel moeilijk. We zaten in een bootje met 40 mensen. De motor viel
altijd stil. Normaal duurt de overtocht 1,5 uur. Nu was het 5 uur. Ik was bang.
In Samos moesten we 3 dagen wachten langs
de weg. Een groter schip zou ons komen ophalen om naar Athene te varen. Plaatselijke
mensen brachten ons eten, pampers en zo. Ik had mijn dikke jas rond Noor, mijn
zoontje, gedaan. Ik bleef 3 dagen wakker want we wisten niet wanneer die grote
boot ging komen.
In Macedonië werd mijn geld gestolen. Ik
ben toen 2 dagen zonder eten geweest tot mijn ouders geld hebben opgestuurd en toen
kon ik verder.
Ria: Je vertelde me dat je meermaals moest
vluchten voor de politie onderweg. Wat is er gebeurd toen je aankwam in Hongarije?
Zahra: In
Hongarije probeerde ik met de trein naar België te komen. Maar er was politie
in het station. Ik ben dan terug buiten gevlucht. Noor kon nog niet lopen, dus
moest ik hem altijd dragen. Een buggy kon niet, want dikwijls moesten we
vluchten door de velden. Van Hongarije tot Oostenrijk ben ik met een auto
meegegaan; dat kostte 300 euro per persoon. We waren 2 uur onderweg met 5
mensen in de auto. In Wenen kon ik de trein nemen tot in België. Gelukkig sprak
ik wat Engels. Ik vertaalde soms voor de andere vluchtelingen.
Ria: En toen kwam je aan in België. Ben je
hier goed opgevangen?
Zahra: Het
Commissariaat in Brussel verwees me door naar Herent. Ik ben hier goed
opgevangen. Na 1 jaar en 8 maanden kreeg ik mijn paspoort en wist ik dat ik in België
mocht blijven.
Ria: Was het moeilijk voor jou Zahra om je
hier aan te passen in België, een land met een andere taal en andere gebruiken?
Zahra: De taal
leren hier was niets tegenover de oorlog en het vluchten. Als iemand dit heeft
meegemaakt, dan is al de rest niets meer.
Ria: Je was zwanger toen je aankwam in
België, kort daarna ben je bevallen. Wat kan je ons hierover vertellen?
Zahra: Ik ben
bevallen van mijn tweede zoontje in het ziekenhuis in Leuven. En ben er maar 1
dag gebleven omdat ik zoveel energie voelde dat ik er weg wou.
Daarna ben ik naar school gegaan om eerst
Nederlands te leren en heb daar ook vrienden gemaakt.
Ik heb ook ondertussen het diploma van
kapster en wil nog wel bijstuderen voor make-up.
En nu ben ik werk aan het zoeken.
Ria: Tot slot, beste Zahra, wil ik je nog
vragen wat je wenst voor de toekomst? Voor jouw toekomst, voor de toekomst van
je zoontjes en familie?
Zahra: Ik wens
vrede voor iedereen in alle landen. Ik denk ook veel aan alle mensen die in
moeilijke situaties leven.
